Emissiehandel is de handel in emissierechten. In de Europese Unie (EU) vindt de handel in emissierechten plaats in het Emissions Trading Scheme (ETS). Dit systeem richt zich op het verminderen van een enkele broeikasgassen, waarvan CO2 (koolstofdioxide) de belangrijkste is. Daarom wordt ook wel gesproken over CO2-rechten. Emissiehandel begint met het vaststellen van een uitstootplafond: de maximale toelaatbare CO2-uitstoot. De Europese Unie geeft elk jaar emissie rechten uit gelijk aan dat plafond.
De Europese bedrijven met de grootste CO2-uitstoot moeten verplicht deelnemen aan de emissiehandel. Ieder jaar moet elk bedrijf evenveel emissierechten inleveren als het aan tonnen CO2 heeft uitgestoten. Voor elke ton CO2-uitstoot moeten ze 1 emissierecht inleveren. Bedrijven die minder emissierechten hebben dan ze aan CO2 hebben uitgestoten, moeten rechten bijkopen, terwijl bedrijven die minder CO2 hebben uitgestoten dan ze aan emissierechten hebben, hun overschot aan rechten mogen verkopen.
In theorie worden bedrijven hierdoor financieel geprikkeld om minder te vervuilen. Want, hoe minder je vervuilt, hoe minder je betaalt. Op deze manier hoopt de EU bedrijven in Europa te stimuleren om klimaatvriendelijker te worden. Ondertussen verdeelt de EU ieder jaar steeds iets minder rechten. Het ‘emissieplafond’ gaat dus geleidelijk omlaag en daarmee zouden de rechten schaarser en duurder moeten worden.
Op dit moment reguleert het emissiehandelssysteem de uitstoot van ongeveer elfduizend installaties bij zo’n 6000 bedrijven. In Nederland nemen ongeveer 450 bedrijven deel aan het emissiehandelssysteem. Dit zijn meestal grote, energie-intensieve bedrijven uit de elektriciteitssector, raffinage-industrie, chemische industrie, metaalsector, enzovoorts. Het emissie handelssysteem werkt echter al jaren niet naar behoren. Lees hier verder waarom niet.